Artikelen

De vrijheid van Fuck-you-money

Geschreven door Ellen

Toen in 2008 de crisis in Nederland uitbrak verloren mijn partner en ik in een paar maanden tijd 90% van onze klanten. De ene na de andere ging failliet. We hadden net een flinke som geld geïnvesteerd in een nieuwe website, dat moest ons vlaggenschip worden waarmee het geld binnen zou zeilen. Daar zaten we dan. Een mooie website waar we niets mee konden en een lege bankrekening.

Ik nam freelance klussen aan, en mijn partner stortte zich in een nieuw zakelijk avontuur. Omdat zijn werk nog geen geld opleverde waren we voor ons gezinsinkomen van mijn klussen afhankelijk. Na een eerste leuke opdracht duurde het een paar maanden voordat er een nieuwe opdracht langs kwam . Dolblij nam ik de nieuwe opdracht aan. Ik dacht er niet te veel bij na, was al lang blij dat ik überhaupt een opdracht had. Maar dit bleek de opdracht-from-hell.

Ik bevond me in een wespennest. Ik probeerde tussen de strijdende partijen te laveren, met wisselend succes. Mijn directe collega’s waren gelukkig fijne mensen. Zij hadden al veel te lijden gehad onder de situatie en steunden mij door dik en dun. Het dieptepunt kwam na een aantal maanden. Ik werd door een van de strijdende partijen zo tegengewerkt dat ik uit frustratie naar iemand was uitgevallen en dat werd me niet in dank afgenomen.

Het liefst had ik ter plekke de opdracht teruggegeven en was ik opgestapt. Fuck you, bitch-baas, verwende prinses en klote-chef! Maar ik kon niet weg. Ik had het geld hard nodig. Uiteindelijk heb ik het werk netjes af kunnen ronden, maar het heeft me heel wat grijze haren en slapeloze nachten opgeleverd.

Inmiddels bevind ik me in de gelukkige positie dat ik een aardig buffertje heb opgebouwd. Ik ben niet meer afhankelijk van een opdracht, zodat ik een eventuele opdracht-from-hell terug kan geven. Dat geld geeft me de vrijheid om daadwerkelijk ‘fuck you!’ te zeggen en op te stappen.

De grap is natuurlijk dat ik nu helemaal niet meer de neiging heb om heel hard ‘fuck you’ te roepen. De wetenschap dat ik dat KAN roepen geeft me zoveel rust dat ik nu veel eerder ingrijp in lastige situaties. Ik wacht niet af, ik neem zelf het initiatief en leg de kaarten op tafel. Als ik daarmee mijn opdracht kwijt raak dan is dat maar zo. En juist door die onafhankelijke houding krijg ik dingen eerder voor elkaar.

Fuck you money, had ik dat toen maar gehad. Dat had me een hoop grijze haren gescheeld.

1 reactie

  • Allereerst, wat leuk dat je weer gaat bloggen. Ik zag het net omdat ik even gebruik maakte van je spaarcalculator.
    Ik heb inderdaad nu al voor 7 jaar fuck-you geld en dat geeft veel rust. Ik ben in loondienst en wil niet tot 68 jaar, of nog later, doorwerken. Ik kan nu nog niet stoppen maar denk dat het omslagpunt over een jaar of 5-6 komt en dan kan ik het in principe uitzingen tot mijn pensioen. Dat is dan, samen met de AOW genoeg om prima van te kunnen leven met mijn sobere levenstijl. Mijn huis is afbetaald, geen dure hobbies (maar wel 5 katten met diverse problemen) en nu krijg ik de huishoudbegroting ook nog makkelijk rond van een halve baan. Zuinig leven heeft zoveel voordelen en geeft je zoveel vrijheid.

Reageer