Maar dit is geen gewone lofzang op een mok. Een mok is tenslotte maar een mok. Mijn mok staat voor iets veel groters: de zero waste lifestyle. In september was ik bij een lezing van Bea Johnson. Bea woont met haar gezin in de Verenigde Staten, en met z’n vieren produceren ze een (1!) weckpotje met restafval per jaar. Ik was erg onder de indruk van Bea’s verhaal, en van de prachtige foto’s van haar huis en haar spullen. Bea gaat voor kwaliteit: herbruikbare spullen, goede en duurzame materialen. Glazen potten in de keuken, metalen bakjes in de badkamer. Ik zag het helemaal zitten, kocht Bea’s boek en ging thuis vol goede moed aan de slag.
De afgelopen weken heb ik een aantal veranderingen in mijn leven aangebracht. Zo neem ik nu katoenen zakjes mee naar de winkel om groente en fruit in de doen, zodat ik geen plastic zakje meer nodig heb. Ik ben zelf vloeibare zeep gaan maken en heb dat in een zeeppompje gedaan. Ik heb de spullen in mijn voorraadkast voor een groot deel in glazen potten gedaan. Het ziet er allemaal prachtig en erg ambachtelijk uit.
Maar zero waste gaat niet over mooie spullen. Het gaat over minder afval. En ondanks mijn mooie glazen potten zit er nog aardig wat afval in mijn containers. Want plastic is overal en hervulbare verpakkingen zijn zeldzaam. Een zero waste lifestyle pas je vooral toe bij de inkoop: je moet anders boodschappen gaan doen. En dat is lastig, als de Albert Heijn zelfs de komkommers voorziet van een plastic verpakking (een raadsel van het moderne leven, want WAAROM?).
Zero waste bereik je niet zomaar, het is moeilijk om je gedrag te veranderen en de werkelijkheid is weerbarstig. Maar de aanhouder wint. Kleine stapjes zijn ook stapjes. Er zijn overwinningen en er zijn leerpunten. Mijn eerste batch zelfgemaakte vloeibare zeep is afgekeurd door mijn huisgenoten en gedegradeerd tot wasmiddel. De nieuwe batch van een andere soort zeep wordt nu getest en beoordeeld. Je haren wassen met Aleppo zeep en appelazijn vond ik geen succes: mijn haar werd stug en voelde aan als vettig touw.
Maar in aanloop naar kerst heb ik vast waxinelichtjes zonder cupje gekocht. Als mijn tand flos op is heb ik een nieuwe klaar liggen, van zijde en bijenwas in een navulbaar glazen potje. Ik ben gaan schoonmaken met azijn, in een glazen plantenspuit. En dat bevalt prima, ik wist niet dat zwarte aanslag in de badkamer zó gemakkelijk te verwijderen was. Ik koop geen keukenpapier meer. In plaats daarvan heb ik een flinke stapel microvezeldoekjes aangeschaft. Ik ben overgestapt op losse thee. Mijn thee-ei lag al jaren vrijwel ongebruikt in een la. Ik zet niet meer elke dag koffie maar maak eens per week een cold brew, overigens de lekkerste koffie die ik ooit heb geproefd.
Mijn koffiemok heb ik al een paar jaar, maar ik gebruik ‘m nu dagelijks. Daarmee bespaar ik op plastic waterflesjes, een haastig gekochte koffie op het station en plastic bekertjes op het werk. Ironisch genoeg was mijn eerste zero waste maand duurder dan de voorgaande maanden. De aanschaf van al die glazen potten en andere spullen is niet gratis. Maar dan ben je wel klaar voor een langere periode. Alles bij elkaar is een zero waste lifestyle goed voor je portemonnee. En goed voor de aarde. Want deze rijke stinkerd is vastbesloten om rijk te worden op alle fronten: een goed milieu hoort daar absoluut bij.
Meer informatie over een zero waste lifestyle:
https://zerowastehome.com
http://levenzonderafval.blogspot.nl
Een tip: als je de microvezeldoeken wast geven ze heel veel plastic deeltjes vrij. Deze kan je opvangen door alle synthetische spullen te wassen in een “guppyzak”. Deze zou de deeltjes bijhouden.
Uk heb nog geen fijne niet lekkende mok voor onderweg gevonden. Welke gebruik jij?
Ik heb een Bodum mok. Die van mij is inmiddels 6 jaar oud denk ik, en nog steeds prima. Lekt niet.
Dank Ellen, ik ga eens kijken naar de Bodum mokken 🙂
Wat vindt de supermarkt er van als je groente en fruit in je eigen katoenen zakjes doet? Plak je hier dan de prijssticker op?
Tot nu toe vindt de supermarkt daar helemaal niks van. Ik plak inderdaad de prijssticker er op.